La fuerza no proviene de la capacidad
física sino de una voluntad indomable


miércoles, 26 de noviembre de 2008

A QUE TE DEDICAS???


Siempre que alguien me explica a qué se dedica lo encuentro interesante; además acabo pensando que eso también me gustaría hacerlo a mi. Tal vez es falta de personalidad o es que me gustaría ser muchas cosas a la vez. Hay quien siempre ha tenido claro desde la niñez, que acabaría siendo de mayor. En cambio otros hemos ido navegando, dando la sensación a los demás que hacemos aquello que siempre hemos querido, pero en cambio nunca lo hemos tenido claro.

También es cierto que cuando nos explican los demás a que se dedican, muchas veces lo adornan para que no parezca tan aburrido o monotono y asi algunos acabamos por creernos lo interesante que es. Otra cosa distinta, pero que va unido a ello, es que además dan la sensación de que ganan un buen sueldo, tienen una buena casa, van de vacaciones todos los años a algun destino, cuyo nombre te parece haberlo visto en el mapa, disponen de buen coche y encima tienen tiempo de ir al gimnasio. Si eres muy influenciable, acabas por pensar que eres una mierda, que tenias que haber hecho tal y cual curso, que podias haberte presentado a esas oposiciones, que tal y pascual.

Pero la verdad es que tenemos que creer mas en nosotros mismos, que también hacemos algo que nos gusta, que conocemos un montón de gente que te aprecia, que el sueldo tampoco está tan mal (al menos nos cubre las necesidades y algun caprichito), que tenemos la capacidad de crear buen ambiente en casa y en el trabajo, y no hace falta contarlo. Total, seguro que eso no tiene ningun aliciente para esas personas. Pero basta con saberlo nosotros.

7 comentarios:

  1. Cien por cien de acuerdo contigo... pero tu sabes que yo estudie pa cuidar peques, te acuedas??? pues si quieres que te diga que cambie la profesión a Administrativa por que te veia a ti, y pense que guaiii mi hermana, pues yo también, eso de cambiar todo el día pañales, pues, que uuuuffff, que peste!!! mejor me dedico a picar en la máquina de escribir (CLOCK, CLOCK, CLOCK, "ASDEFG" "ÑLKJH"), y tu fuiste el porque yo me dedico a esto, y si, estoy contenta, me gusta mi curro, y mucho... por muy monotono que sea, me gusta de verdad, no lo digo por decir, y el sueldo no esta mal, hace dos o tres años que pedía aumento pero el horno no esta pa bollos...

    PD= Felicidades por cambiar el tono de fondo de tu BLOG.... QUE ALEGRIA PA MIS OJOS, ME GUSTA ESTE COLOR ROSA QUE L'AMOR SI POSSA!!!!

    ResponderEliminar
  2. Pues si lo llego a saber estudio medicina, y nos pasamos las dos el día en el quirofano operando de estética a las señoras de 80 años. Haríamos Anatomia de Quibus, a la catalana.jejejejej
    Gracias por tu crítica constructiva; a mi tambien me gusta mas el rosa Guapa
    Por cierto que bien me quedan estos pendientes que me has regalado hoy!!!!!

    ResponderEliminar
  3. M'agrada pensa quan no és res important, creec que per un aniversari és com una obligació, creec que si ho fas sense més ni més és molt més agraït, i avui quan t'he vist la il.lussió que et feia, m'has omplert de joia... mai millor dit... Como te quiero hermana!!!

    ResponderEliminar
  4. jejejeje...avui també les porto, conjuntades amb un mocador de coll, de color marró.
    Molts petonets

    ResponderEliminar
  5. Tieta jo era petita, no se quants anys tenia, se que la Carla havia nascut, i tu tenies a l'Ari i el Marc. Un dia ens vam trobar pel carrer i et vaig veure,.. . et vaig veure elegant, anaves amb un pantalons de vestir, una camisa, una jaqueta de vestir i el mes important i el que em va fascinar: UNA CORBATA, des d'aquell dia vaig pensar, quan sigui gran vestire com la meva tieta susi, portare un descapotable i anire a viarjar pel món. jajjajaja, coses de nenes...

    ara que soc gran, ostres no he complert res del que vaig dir, pero mira en aquell moment em va agafar així.

    Amb això vull que estic d'acord amb el que tu exposes, i no vol dir que una nen petit que ja sapiga que vol ser de gran sigui més segur d'ell mateix que un que tingui 20 i encara no sap que fer amb la seva vida,.... Temps el temos i tothom trobem un petit foradet per acopalr-nos el món, per poder sentir-nos be i acceptar-nos com som.
    Poder també tinc que dir que hi ha persones que mai troban aquest foradet on sentir- se be, pero bueno, aqui ja m'haniria "por las ramas".

    un peto enorme

    t'estimo

    Noe

    ResponderEliminar
  6. Tieta jo era petita, no se quants anys tenia, se que la Carla havia nascut, i tu tenies a l'Ari i el Marc. Un dia ens vam trobar pel carrer i et vaig veure,.. . et vaig veure elegant, anaves amb un pantalons de vestir, una camisa, una jaqueta de vestir i el mes important i el que em va fascinar: UNA CORBATA, des d'aquell dia vaig pensar, quan sigui gran vestire com la meva tieta susi, portare un descapotable i anire a viarjar pel món. jajjajaja, coses de nenes...

    ara que soc gran, ostres no he complert res del que vaig dir, pero mira en aquell moment em va agafar així.

    Amb això vull dir que estic d'acord amb el que tu exposes, i no vol dir que una nen petit que ja sapiga que vol ser de gran sigui més segur d'ell mateix que un que tingui 20 i encara "no sap que fer amb la seva vida",.... Temps el temps i tothom trobem un petit foradet per acopalr-nos el món, per poder sentir-nos be i acceptar-nos com som.
    Poder també tinc que dir que hi ha persones que mai troban aquest foradet on sentir- se be, pero bueno, aqui ja m'haniria "por las ramas".

    un peto enorme

    t'estimo

    Noe

    ResponderEliminar
  7. Hola Noe,
    No saps la il·lusio que em fa quan em dius que volíes assemblar-te a mi. Per sort no ho has fet, a mi m'agrada més com vesteixes tu, com ets tu, el que fas tu... ME GUSTAS TU.(com diu la canço).
    Lo de la corbata, vale, pero lo del descapotable i viatjar pel mon (amb les vegades que vaig a Madrid, podria dir-se que he fet la volta al mon, això ja no de la teva tieta. Pero te quiero un monton.
    No canviis mai!!! Una abraçada molt gran

    ResponderEliminar

Gracias por dejar tu opinión.